~~~Black Venus~~~: 2008

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Πόσους δρόμους πρέπει ένας άντρας να διαβεί,
πριν ο άλλος ΑΝΘΡΩΠΟ τον πει;
Πόσες θάλασσες πρέπει το αγριοπερίστερο να περάσει,
πριν η αμμουδιά της θάλασσας το σώμα του σκεπάσει;
Πόσες ακόμα βολές τα κανόνια πρέπει να πετάξουν
πριν για πάντα να σωπάσουν;

* T’ αγέρι που φυσά, στις ερωτήσεις σου, φίλε μου, απαντά.

Πόσα χρόνια μπορεί το βουνό να υπάρξει
πριν η θάλασσα τ’ αρπάξει;
Πόσα χρόνια μπορεί ο άνθρωπος να ζει
πριν να ελευθερωθεί;
Πόσες φορές ένας άντρας μπορεί να γυρίζει το κεφάλι για να δει,
κι όμως τάχα πως δε βλέπει να προσποιηθεί;

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Θάνατος Των Εραστών
Kρεβάτια θα 'χουμε άνθινα γεμάτα αιθέρια μύρα·
ντιβάνια ολοβελούδινα σα μνήματα βαθιά·
στις εταζέρες λούλουδα παράξενα τριγύρα,
που ανοίξανε μόνο για μας σε μέρη μαγικά.

Και ποιά την άλλη να υπερβεί στην ύστατη φωτιά τους,
οι δυο καρδιές μας -σα τρανές λαμπάδες δυο- μαζί
θα διπλοκαθρεφτίσουνε το διπλοφώτισμά τους
στα πνεύματά μας που 'ναι δυο καθρέπτες αδερφοί.

Και μια βραδιά ολογάλανη, ρόδινη, μυστική
θε ν' ανταλάξουμε άξαφνα την ίδια αναλαμπή,
σαν ένα μακροθρήνημα που φέρνει ο χωρισμός·
κι αργότερα ένας 'Αγγελος θα 'ρθει φως να χύσει,
-τις πόρτες μισανοίγοντας πιστός και χαρωπός-,
στους δυο καθρέπτες τους θαμπούς, στις φλόγες που 'χαν σβήσει.

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δε θα 'λεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουνα όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουνα λίγο, θα ονειρευόμουνα πιο πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν, και πόσο θα απολάμβανα ένα παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μού δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουνα λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,αφήνωντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα 'γραφα το μίσος μου επάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ επάνω στ' άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη Σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο απ' τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... δε θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
Θα 'κανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!
Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.
Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δε τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς, τους ανθρώπους...Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.Έμαθα πως, όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν τον βοηθήσει να σηκωθεί.Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σε αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σε έβλεπα, θα 'λεγα «σ' αγαπώ» και δε θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.Το αύριο δεν το 'χει εξασφαλίσει κανείς, ούτε νέος ούτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να 'ναι η τελευταία μέρα που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί, αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μιαν αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μιαν επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008


Τη θλίψη απ' τα μάτια μου να πάρεις και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ'ανέμους να χαθώ μη μ'αρνηθείς, μη μ'αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή ποτέ μη μ'αρνηθείς, μη με προδώσεις
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις σαν άρωμα φερμένο απ'τη βροχή
κι αν γίνει τ΄όνειρο ταξίδι και ευχή που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
Σύννεφα του γυαλού θε ν'αρματώσω

.........ΘΑ'ΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΤΩΣΩ

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2008

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Έιτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παραθυρό σου
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα

Συνεργάτες