~~~Black Venus~~~: Σ' αγαπάω μ' ακούς; - Οδυσσέας Ελύτης

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Σ' αγαπάω μ' ακούς; - Οδυσσέας Ελύτης


Σ' αγαπάω, μ' ακούς;Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποικλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάςκαι τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.Για τα "πίστεψέ με" και τα "μη."Μια στον αέρα μια στη μουσική,εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάωκλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.Έτσι μιλώ για 'σένα και για 'μένα.Επειδή σ' αγαπάω και στην αγάπηξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνοςαπό παντού, για 'σέναμέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,σ' έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε."Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.Επειδή σ' αγαπάω και σ' αγαπάω.Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνειτόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πιαδεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από 'σένακαι να με χτυπά η φωνή μουνα μυρίζω από 'σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι.Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένοδεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μουνα μιλώ για 'σένα και για μένα.Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς;Είμ' εγώ, μ' ακούς; Σ' αγαπάω, μ' ακούς;Πού μ' αφήνεις, που πας, μ' ακούς;Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς; για μας, μ' ακούς;Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς;Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς;το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ' ακούς;Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμεκαι δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς;Σ' άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ' ακούς;δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,ο ίδιος, μ' ακούς;και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνακι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς;Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς;Μες στη μέση της θάλασσαςαπό το μόνο θέλημα της αγάπης, μ 'ακούς.Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς.Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ' ακούς;Σ' αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ' ακούς;Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούςκαι γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέειςκαι για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείςσαν από μια εικόνα καταστραμμένη.Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μουαλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμησηέτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί.Να' χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρήΈχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μουκαι μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ' αγαπάω... Μ' ακούς;Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.

1 σχόλιο:

τερεζα... είπε...

ας ερχοσουν για λιγο...

Συνεργάτες